Barack ‘Hüseyin’ Obama’nın seçilmesi ve ‘Değişim’ üzerine

McCain, Barack ‘Hüseyin’ Obama çekişmesi nihayetinde Obama’nın galibiyetiyle sonuçlandı. Son birkaç aydır Amerikan seçimlerine kilitlenirken, Obama’nın yemin törenini de ‘canlı yayınlarla’ izledik yurdumun sevgili insanlarıyla birlikte. Aylardır dünyaya da dert olan Obama sendromu nihayet ‘mutlu sona’ erdi. Ve sonunda oldubitti Amerikan seçimleri!

Seçimler oldubitti derken Obama yeni ‘bölüşü(m)cü’ ve Yılmaz Özdil’in tabiriyle de ‘küresel kabine’sini de kurdu. Ama bizim sevgili yurdumuz bu siyahi etkisinden kurtulamadı. Anlaşılan uzun bir süre de kurtulamayacak!

Ee, süper devlet olmak kolay değil nihayetinde, her şeyinizi –inciğinizi, cinciğinizi– derler ya aynen öyle de oldu döktüler ortaya, Obama ‘Müslüman’mış sonra kazasız – belasız bir kahraman edasıyla yeminini ederken İncil üzerine anladık ki, ‘Hıristiyan’mış! Daha sonra da dans partilerinde gönlünce Amerika’nın yeni First Laydisi eşi Michelle Obama’yla onları merakla izleyen konuklar arasında "Nihayet dans edebilen bir başkanımız oldu" diyen Amerikalılarla birlikte burjuva TV’lerden izledik, bende Amerika’da yaşıyor muşum gibi ve yine sanki Amerika’da ki seçimde bende oy kullanmışım ve yemin törenindeymişim gibi hissediyorum kendimi (gerçi oy kullandığım doğru dürüst görülmemiştir ama) yine de böyle hissediyorum. Garip bi’şey. Türkiye’nin büyük ‘Amerika’ olmasından mı yoksa Amerika’nın küçük 'Türkiye' olmasından mı kaynaklanıyor bunlar bilmiyorum. Garip bi’duygu patlaması yaşıyor sevgili ülkem. Çok mutluyuz.

Bütün ‘çıkar’ amaçlı savaşlar bitecek, Obama Amerika’nın bütün eski-kirli anayasasını değiştirip ‘siyah’ kelimelerle eşit ve özgür bir dünyanın kurulabileceğinin manifestosunu yayınlayıp, Pentagonu lağvedecek sanki.Sadece sevgili ülkemde değil, bütün Müslüman ve dini bütün ülkeler de böyle düşünüyor ve biliyorum ki onlar sayesinde yalnız değilim. Zaten onlarda olmasa bu dünya çekilmez bir hal alır ya neyse.

İşte öyle bir şey ne diyeyim ki, biri Obama’yı Tayyip’e benzetir, Tayyip’te kendi AKP’sini hem Hamas’a, hem de Obama’yı kendine benzetir, biri siyah bir adamın iktidara gelişini Türban’a indirger. Biri de küresel ısınmanın ve dünyanın kurtarıcısı olarak görür Amerika’daki seçimleri. Biri Obama’nın dört yıllık iktidarını kendi küllerinden yeniden doğmaya benzetir. Biri de Obama’yı 'yeniden' doğacak güneşe benzettir. Yine diğer biri de kutsal kitaplarda ki gibi, Obama’nın kıyamet koptuğunda gökyüzünden Tanrı tarafından dünyayı kurtaracak olan ve bahşedilen bir kral olarak görür.

Bir önceki biri de gider bunu Kürtlerle özdeşleştirerek bu seçimi Obama için Van’da 44 kurban keserek kutlar. Bütün bunlar yaşandı. Hiçbiri kurgu ve komplo teorisi değil. Böyle içler acısı bir durum işte. Ne ayakları yere değiyor ne de kafaları bi’yere vuruyor. Way halimize.

Biraz daha gidersek Obama'yı Kürt yaptığımız gibi Türk, Hıristiyan yaptığımız gibi Müslüman, olmadı ya Sunni ya da Alevi yaparız. Ne de olsa Obama'nın yapısı buna uygun. (Hayır! Obama Peygamber Efendimizin yanında ki Bilal-i Habeşi'nin soyundan.)

Bu iş Saddam’ın idam edilmeden önce dini bütün Müslümanlara yaptığı çağrısını anımsatıyor. Kendi diktatörlüğü döneminde vurup-kırdığı devirdiği camların sayısı azmış gibi ve hani peşinden baba Bush’un da ayrılmayan şu ‘devrik lider’ Saddam’ın şu son sözünü anımsatıyor: “Birleşin!”

Bütün Kürtler, Müslüman cemaatçiler ve Türkî ülkelerde yaşayan Türbanlılar birleşin, kapitalizm emrediyor (pardon Obama emrediyor!)

Yenibahar bahçeli, hurili, nurili‘cennetiniz’ bol olsun!

Obama sizi korusun!