7 Şubat 2011 Pazartesi

Ayaklanma Çağrısı - Nihat Behram

Şiir bitti! Kurudu esin çağlayanı umudun
Dindi suların tendeki çılgın uğultusu 
Öpüşlerden düşlerin filizleri yolundu 
Kimse ağlamıyor özlerken. 

Şiir bitti! Uçukladı dudakları sevginin
Bakışlar yapayalnız, yalnızlık çırılçıplak
Gülüşler kuşsuz, kıvılcımsız 
Can bitkin, dil tutsak. 

Şiir bitti! Bulandı yüreğin özgür sesi 
Teslimiyet başıboş 
Yiğitlik evcil 
Onur sessizce köreldi gözevlerinde 
Dişlerin arasında bilendi küfür: paslı, keskin 
Oyuncu arsız, seyirci bezgin 
Ne dövüş soylu ne seviş 
Çığlığı duyulmuyor sevincin. 

Şiir bitti! Söndü içtenliğin güven ateşi 
Sevgilin zehrin kılabilir gizemli anıları 
Dostun katilin olabilir 
Nefret hırçın, şefkat uyuşuk, merak sinsi 
Acının sırdaşı ayrılıklar uluorta kudurgan. 

Şiir bitti! Tozlandı hançeresi sezginin 
Susan da ikiyüzlü konuşan da 
İhanetin sinmediği giz unutuldu 
Yalan doruklarda çığırtkan.

Şiir bitti! Bozuldu ışıktan büyüsü duyguların 
Korkunun da ucuzları türedi coşkunun da 
Erdem sığlaşıp özüne yabancılaştı 
Dal kuru, dalga uysal 
Herkes her şeyin sahtesine alışkın... 

Şiir bitti! Soldu içli sesin beslediği tomurcuk
Alaycı çalgıcılar dökülüyor şarkılardan
Hüzün sürgün, aşk yılışık.

Şiir bitti! Dindi rüzgârı tükenmez gücün
Ağıtlar yetim türküler öksüz 
Zalim yaradana pervasız, mazlum ölümüne çaresiz. 

Şiir bitti! Soğudu tezcanlı yüreğin yanardağı 
Ne dövüşün külhanı kaldı ne sevişmenin 
Suskunluk kanıksandı, kabalık azgın 
Ne Dadal'a sadık halk ne Karacaoğlan'a 
Sokakta sabrın tiryakisi ruhsuz bir kalabalık. 

Tek umut ki - yaşam bitti demeye varmıyor dilim - 
O da çocukların sesleri.

İsyan edin, isyan edin, isyan edin!
2009 - 1 Şubat'ında gerçekleşen TKP 9. Kongresi'nde Nihat Behram’ın okuduğu “Ayaklanma çağrısı” şiiri.