21 Aralık 2008 Pazar

‘Özür’ diliyorlar! ‘Özür’ diliyorsun! ‘Özür’ dile! ‘Özür’ diliyorum!

1400 yıl önce Kerbela çölünde katlettiniz beni!

Kaç yüz yıldır katlediyorlar beni, Osmanlı’nın sancağı altında. Dilimizden, tenimizden, inancımızdan dolayı ‘din’ adına.

Duydum ki özür diliyormuşsunuz…

Yahudi’ydim 'ölüm' kamplarınızda öldürüldüm.

1954–1962 tarihlerinde Cezayir’de yaşadım. Ölen 45 bin kişiden biri ben ve ailemdi. Sonra yerle bir oldu her şey, arkadaşlarım, komşularım, dostlarım, sevgilim öldü.

Sonra da okullarınızda “sömürgecilik” derslerinin iyi taraflarını okuttunuz…

Duydum ki özür diliyormuşsunuz…

Zenciydim… Köle olarak kullandınız beni. Uyuşturdunuz, pazarlarda sattınız, vurdunuz.

1946–1954 tarihlerinde Vietnam’da yaşadım. 1976’da Ramboları tanıdım… Yıktılar, yaktılar, kestiler. Çaresizdik. Artık ailem ve ben aranızda değilim. Peki, bizden de özür dileyecek misiniz?

Duydum ki özür diliyormuşsunuz…

Peki, insansız bir dünya mı istiyorsunuz? Guançeliyim, Kızılderiliyim Aborijinim. Aleviyim, Kürdüm! İnsanım! Dinim, ırkım ve rengim sizlerden farklı… Kime ve neye göre farklıyız? Yeryüzünün sahibi siz misiniz?

Filipinliyim… Marcos’u tanıdım, ABD’de iyi tanıyor…

Duydum ki özür diliyormuşsunuz…

Ben Kongo’da yaşadım… İşkence gördüm. Artık yokum, ailem de yok. Geldiler, bizi yeryüzünden sildiler.

1938’de astınız beni Dersim’de!

Duydum ki özür diliyormuşsunuz…

Etiyopyalıyım… Tarih 1911-1940’ı gösteriyordu: Çölün ortasında katlettiler bizi… Neden?

Duydum ki özür diliyormuşsunuz…

1940- 1950 yıllarında Hindistan’da yaşadım. Geldiniz, acımadınız, 25 milyon insandık. Dünyanın gözü önünde bizi yok ettiniz…

Filistin’de öldürdünüz çocuklarımızı!

Duydum ki özür diliyormuşsunuz…

1978 yıllarında Maraş’ta, Çorum’da! 1992’de Sivas’ta, Gazi’de evlerimize birer işaret koydunuz, vurdunuz, yıktınız, öldürdünüz! Darbeler yaptınız?

Afganistan’da ve Irak’ta işkencelerle birlikte bombalar yağdırdınız başımıza.

Peki, bizden de özür dileyecek misiniz?

Duydum ki özür diliyormuşsunuz…

Ben hepinizden “ÖZÜR” diliyorum.

1 yorum:

Adsız dedi ki...

Bende hepsinden ozur diliyorum.
***

Kendimi dusunuyorum
Cocuklarimi, ailemi
Isimi, gucumu, ihtiraslarimi
Umutlarimi dusunuyorum
Bir suru planlarim var...
Eskiden mahalledeki cocuklarla top oynardim
Hayata sevincle bagliyim

Yada...
Bagliydim.

Adim Ugur Mardinliydim, bir gun beni kursuna dizdiler
Adim Jose, ben Pinochet devrinde yasamistim
Adim Kaypakkaya en son gordugum sey duvarlardaki kanimdi
Adim Kirkor 1915 de 5 yasindaydim ve Konyada bir yerdeydik.
Sungu denen sey bumuymus?
Hayir hayir
Bagdatta kahvalti yaparken ucak seslerini duymustum en son.
Sonrasi yok.

Yok iste.
Niye?