 |
| Berlin, Vietnam'daki savaşa karşı uluslararası protesto gününden, 1968. |
RAF, örnek eylemlerle sınıf mücadelesinde liderlik rolünü üstlenmek istediğini iddia ederek, kendi kendini "devrimci avangart" ilan etti. İyi bilinir ki RAF örgütsel olarak, pratik olarak, kavramsal olarak komünist bir partinin adına layık bir parçasıydı.
1960'ların ikinci yarısında Amerika, Japonya, Fransa ve Batı Avrupa'da büyük öğrenci hareketleri dalgası ortaya çıktı. Bu hareketler sanayi toplumunu ve her tür tahakküm biçimini radikal bir biçimde sorguladılar. Bu hareketlerin ardından ortaya çıkan gerilla grupları ise, 19. yüzyıl sonu anarşistlerini çağrıştıran pratikleriyle tüm "geleneksel" devrimci şemaları bir kenara ittiler.
60'ların ortalarında her
yerde olduğu gibi Almanya'da da öğrenci ve proleter gençliğin mücadele
hareketleri gelişti. Aralık 1966'da, savaş sonrası dönemin yeniden
inşasını izleyen bu büyük ekonomik patlama (1967'de tam bir durgunluk olacak)
'Alman ekonomik mucizesi'nin sonunun başlangıcı olarak değerlendirilir.
İki ana burjuva siyasi
partisi (SPD'nin Sosyal Demokratları ve parlamentodaki koltukların % 90'ını
oluşturan CDU ve CSU'nun Hıristiyan Demokratları), siyasi hayatı tamamen
kilitleyen 'büyük koalisyonu' oluşturur. Rudi Dutschke liderliğindeki Sosyalist Alman Öğrenci Birliği (SDS)'nin sosyalist öğrencilerinin protestosundan Parlamento Dışı Muhalefet (APO) ortaya çıkar. ABD'nin
Vietnam'daki emperyalist savaşına karşı kitlesel seferberlikler giderek artar.
