Geraldine Hoff Doyle, 1942’de henüz 17’sindeyken American
Broach & Machine Şirketi’nde
çalışıyordu. Metal damgalama makinesinin başında olduğu bir gün, bir United
Press fotoğrafçısı tarafından hemen aşağıda gördüğünüz kare çekildi.
Fotoğraf hemen sonra, savaş döneminde halka moral vermek amacıyla posterler yapmakla görevli sanatçı J. Howard Miller’a gönderildi. Miller ise fotoğraftan aldığı ilhamla, daha sonra efsane haline gelecek “We Can Do It!” posterini çıkardı. 6 milyon kadın bu çağrıya kulak vererek savaş zamanında iş gücüne dâhil olmuştur.
Fotoğraf hemen sonra, savaş döneminde halka moral vermek amacıyla posterler yapmakla görevli sanatçı J. Howard Miller’a gönderildi. Miller ise fotoğraftan aldığı ilhamla, daha sonra efsane haline gelecek “We Can Do It!” posterini çıkardı. 6 milyon kadın bu çağrıya kulak vererek savaş zamanında iş gücüne dâhil olmuştur.
Geraldine Hoff Doyle
aslında bir çellisti. O meşhur fotoğraftan
hemen sonra iş yerinde birinin elini yaraladığını öğrenince daha güvenli bir iş
bulmak için oradan ayrıldı. Yıllar geçti ve bu süre zarfında Doyle bu ünlü
posterin modeli olduğundan habersizdi. 1984’te
artık evli ve beş çocuklu olan Doyle bir dergide bir makaleye rastladı. Makale
Doyle’un fotoğrafıyla savaş zamanının bu efsane posterinin arasındaki
bağlantıyı anlatıyordu. Doyle yalnızca “Bu benim!” deyiverdi. İşin
tuhafı posteri daha önce hiç görmemişti.